yaklaşık yirmi yıl olmuş ilk nargilemi içeli. tophane'nin amerikan pazarı olarak adlandırıldığı zamanlarda bir arkadaşım götürmüştü mekana. içerde barış manço çalıyordu hala hatırlarım, nazar eyle şarkısı. o günden beri sessiz sakin akan zamanda hep kaçış noktam oldu. hayat muhasebesi yaptığım her zamanda nargilemi çekmekten geri durmadım. en çok karakış zamanlarında sevdim. montunu giyip, boğaza karşı oturup gemilerin, martıların, ve balıkçıların geçişlerini izlemek, o arada kitabımdan bir iki satır okumak, arkadaşlarımla oturup sohbet edebilmek tek tercihim oldu.

istanbul'da kendi çapımda bir nargile haritası bile çıkarabilecek oldum. çorlulu ali paşa medresesi, şerbethane, emirgan çınaraltı, bostancı nokta, unkapanı zeyrekhane, kavacık otağtepe, sarıyer'de iskele, kadıköy fokurtu, göztepe yalı ve nicelerinde hep güzel nargile içtim.

her zaman dışarda içmeyi savundum. insanlarla sosyalleşerek bu mereti içmesi hep daha keyifli gelmişti. ta ki memlekete veda etmeden yakacık'ta kayınpeder ve validenin ada manzaralı balkonu olan emekli evlerine konuk olduğum bir kaç ay dışında. sağolsun kayınpederin nargile sevdası benim yaşım kadar olduğumdan balkonda oturup hem ortak noktamız nargileyi çekelerken hem de üstadın 60lı yıllardan başlayan ülkücülük ve siyaset maceralarını dinlemek şerefine nail olduk.

iyi nargile için güzel tütün, kömür ve işi bilen birileri gerekli. öyle her yerde içilmiyor işte bu da. onbeş yaşında çocukları közcü diye çalıştırıyor adamlar. bu iş gerçekten keyif işi. o yüzden yapanın da içenin de bundan keyif alması lazım.

tütün olarak suriye tütünü bulabillirseniz hayatınızda yaşayacağınız en güzel tadı alabilirsiniz. onun dışında nakhla çift elma en iyisidir. el fakher tütün bana çok ağır geliyor. ama alışan da başka tütün içemiyor sonra.

hayatımda içtiğim en güzel nargileyi de izmir'de kıbrıs şehitlerinde içmiştim. izmir bu konuda gayet iyi olsa gerek ki kiminle bu sohbete girsem adı geçiyor bir şekilde. bir de eski foça'da nargileci mehmet efe vardı. terkos suyu ile yaptığı, klor kokan nargilesinin müptelası olmuştum askerlik zamanı.

en huzurlu nargilemi de çorlulu ali paşa medresesi'nin yanında bir zamanlar balkan türkleri derneği vardı. içeride ney sesi, su sesi ve nargile fokurtusu birbirine karışırdı. daha sonradan kapandı sanırım. hala daha hasretle anarım isimlerini.

bir de bu nargile işini görsel olarak da en güzel biz yapıyoruz. lübnan, mısır gibi nargilenin çok methedildiği memleketlerin nargilecilerine gittim ama yok en güzeli bizimki. marpuç olsun, sunum olsun böyle bence.

nargile içmek zararlıdır ama yapacak bir şey yok. bu bir bağımlılık ve ben çok seviyorum, sağlık problemim olmadığı sürecede devam etmeyi umuyorum.